Shrikrishna Potdar
M.P.S.C. लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
M.P.S.C. लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

उठ युवका उठ

आज माझ्या काही मित्रांना मी खूप निराश पाहिलं. 'जीवन म्हणजे एक खेळ' हेच जणू ते विसरले होते असे वाटल. 'युवकांनी लढायचं नाही तर मग लढायचं कोणी?' असाही एक विचार डोक्यात आला. वाटल कि त्यांना सांगाव 'अरे जागे व्हा...!!!'
 उठ युवका उठ 
मुक्त व्हायला शिक
मूर्ख विचाराच्या साखळ्या 
तोडायला शिक

जागा होवून बघ जरा 
सगळ काही शक्य आहे 
यश यश म्हणतात ते 
दोन पावला एवढंच दूर आहे

चुकलास किंवा जिंकलास तरी 
लोक असेच बोलत राहणार
लोकांच्या इशाऱ्यावर नाचणारी 
तू बाहूली का बनणार?

नशिबाचे फासे 
तू पण पालटवू शकतोस 
शून्यातन विश्व 
तू पण घडवू शकतोस 

तुझ्यात सुद्धा आहे 
जिंकायची ती धमक 
ओळख फक्त आता
तुझ्या मनगटातली ताकत

गरज आहे फक्त तुला 
जागे होण्याची 
मूर्ख विचाराच्या साखळ्या 
जाणीव पूर्वक तोडायची 

उठ युवका उठ
तू परत जागा हो 
रडत नको बसू आता 
विजेता हो !!!

अण्णा हजारे : एक वादळ...

     मी पण अण्णा... तू पण अण्णा.... अण्णा अण्णा अण्णा आणि अण्णा....
   हे वादळाहून  काय कमी आहे....??? अण्णा हजारे ना सलाम...
"अण्णा" नावाच एक वादळ
देशभर गोंगावतंय
आपल्याबरोबर सगळ्यांनाच 
जोर जोरात घुमावतंय 

प्रत्येकातली हिम्मत 
त्याने एका आवाजात  जागवलीय
झोपलेल्यांची  झोप त्याने 
बघता  बघता उडवलीय

भ्रष्टाचारी जनावर 
आता सैरावैरा पळतायत 
कोणीच आसरा देत नाही
म्हणून घाबरलेली दिसतायत 

हे वादळ
थोडं वेगळंच आहे
आवाज याचा कमी 
आणि शक्ती जास्त आहे

वादळान या ठरवलंय 
की आधी सारा कचरा काढायचा
आणि देशाचा झेंडा मग
मानान फडकावयाच...

बघा जरा तुम्हीपण 
 या वादळात या 
   "मी पण अण्णा" चा नारा
हृदयात घुमू द्या...
जयहिंद !!! 

आरोळी...

  बस... खूप सहन केला भ्रष्टाचार आता वेळ आलीय संग्रामाची विनंत्या, उपोषण खूप केली. आता मलाही वाटतंय कि आरोळी देण्याची वेळ आलीय
 खूप ऐकून घेतल तुमचं
आता आरोळी हि ऐका
विनाश तुमचा करेल आता
तुमचाच लाडका पैका

काडीभराची लाज होती 
ती पण तुम्ही सोडलीत 
धिंडवडे  निघाले तरी
खोड नाही मोडलीत 

खालेल्या मिठाला तर 
कधीच नाही जागलात 
स्वताचे चीचले पुरवायला
देश विकायला काढलात 

ध्यानात ठेवा आरोळी ही
तुमची कानठीळी बसवेल
आणि तरीही नाही ऐकलत
तर आयुष्यातून उठवेल 

विनंत्या आणि मागण्यांची भाषा
तुम्हाला नाहीच रे  कळणार
चिता बघाच तुमच्या आता
सरनाशिवाय जळणार

फाटकं बनियान

"ही माझी पहिली कविता...
एक दिवस नाश्ता करायला कॉलेज कॅन्टीन वर गेलो आणि तिथे  स्पर्धा परीक्षेची तयारी करणार एकजण पाहिला. त्याच्या  शर्टातून मला  त्याचं फाटलेल बनियन दिसलं आणि हा विचार मनात आला "
ही कविता त्या अनोळखी अधिकाऱ्याला...


विसाव्यावर नाश्ता करताना,
फाटकं बनियान घातलेला भावी अधिकारी पाहिला
M.P.S.C. चा विचार डोक्यात घर करून राहिला 
कोणाच्या हातात चिटोऱ्या, कोणाच्या हातात झेरॉक्स
डोक्यात एकच विचार, फाटकं तुटक जीवन आता करायचं आहे खल्लास 

आज नाही उद्या मिळल, माझ पण भाग्य उद्या उजडेल

लोकांच कल्याण आणि समाजाची सुधारणा 
पण P. S. I.  शिवाय लक्षच हटेना 

M.P.S.C तल्या अधिकाऱ्यांचा पण एकच ठेका 
P.S.I. झालास तरच मोठा होशील लेका

शेतकऱ्याचा पोरगा अधिकारी होणार
आणि बाप पण पोरावर डोळे लावून बसणार

आणि...
बऱ्याच दिवसांनी एकजण अधिकारी झाला
लोकांसाठी खूप धावपळ करू लागला 
धावपळ करता करता थकून गेला 
तेवढ्यात लक्ष एका बंगल्याकड गेलं
त्या साहेबाचा पगार पण माझ्या एवढाच हे लक्षात आलं
"लोकांसाठी बरंच केलं माझं घर राहून गेलं "

आणि मग...
त्या घराच्या नादात 
फाटकं बनियान आठवू लागलं...
पगार कमी असून सुद्धा घर बनू लागलं
शेतकरी समाज त्यावेळी नाही आठवलं

आरं तुझा संसार सुराला लागला
पण दुसऱ्याच्या घरावर नांगर फिरला

अधिकारी झाल म्हणजे सारं काही खपत नसतं
आपलच मन मग, आपल्यालाच खात असतं

अधिकारी हो पण अभिमानान जग
स्वतःच्या कर्तुत्वावर जिंकायचं असत जग
निस्वार्थी झालास तरच काहीतरी करशील
"शेतकऱ्याचा पोरगा मी अभिमानान सांगशील"