पहिल्या पावसात भिजन्याचा आनंद काही औरच असतो...
अशाच एका पहिल्या पावसात चिंब भिजलो आणि मग ही कविता सुचली
आभाळ दाटून येताच मन भरून आल
ढगासारख मन माझ हलक होवून गेल
पावसाचे थेंब अंगावर थांबले
मनातले भाव कागदावर उतरले
थेंबा थेंबाबरोबर तुझी आठवण जमा झाली
पानां फुलांबरोबर तुझी उणीव भासु लागली
पाउस मात्र आता दमून गेला होता
हवेतला गारवा वाढतच होता
शरीर माझ सुकल तरी मन भिजल होत
तुझ्या आठवणी शिवाय आता
काहीच उरल नव्हत
पावसाचा शेवट बाकी खुपच गोड झाला
तुझ्या आठवणीचा ठेवा पल्लवित झाला
